Een chirurgen fusievakgroep/maatschap van 21 man/vrouw is gevestigd in twee locaties en heeft al meerdere fusies achter de rug. De laatste was 3 jaar geleden. Vergroesen mediation wordt benaderd om een teamcoaching voor deze medische fusievakgroep te verzorgen.
Een vorige begeleiding door anderen heeft zich met name op “de bovenstroom” geconcentreerd, met als resultaat dat de benodigde structuur al aardig staat. Wij hebben het verslag van de vorige begeleiding ingezien. Uit het verslag blijkt dat er al verschillende verstandige conclusies getrokken zijn, ook wat betreft de manier waarop de vakgroep met elkaar om wil gaan. Waar het nog aan ontbreekt is om dit daadwerkelijk in gedrag te vertalen.
Dit kom ik vaak tegen; dat het soms nog wel lukt om “zakelijke” afspraken met elkaar te maken, maar dat deze toch niet nagekomen worden. Je kunt je zaken op papier nog zo goed geregeld hebben, het gaat pas werken als je daar als groep werkelijk achterstaat, iedereen een eigen verantwoordelijkheid voelt en daar naar handelt. En daarvoor is het ten eerste nodig dat je elkaar vertrouwt, van waaruit het weer mogelijk wordt om goede inhoudelijke discussies te voeren. Dat discussies in goede sfeer gevoerd kunnen worden, waarmee synergie vanuit de verschillende invalshoeken ontstaat.
Er is nu dus behoefte aan begeleiding met een vernieuwende aanpak, die zich met name richt op “de onderstroom”, waarmee het onderling vertrouwen en de motivatie om constructief samen te werken versterkt gaat worden. Onder meer het bedrijf Google heeft onderzoek gedaan, naar wat een team succesvol maakt; (zie “Project Aristotle”.) In het kort wijst ook hun onderzoek uit dat psychologische veiligheid bepalend is voor een optimaal presterend team.
Het gewenste resultaat is een effectievere vakgroep waarin met nieuwe energie collegiaal wordt samengewerkt. De Raad van Bestuur vindt ook al een tijdje dat er beter samengewerkt moet worden en houdt (op afstand) een vinger aan de pols. Zij waarderen dat de vakgroep zelf het initiatief tot coaching heeft genomen.
We beginnen met af te spreken dat alles wat besproken wordt binnenskamers blijft. Hoe en op welke manier de vakgroep aan de RvB rapporteert is aan hen.
In elke fusievakgroep, bestaan cultuurverschillen. Iedere groep heeft zijn eigen manier van met elkaar omgaan (open of minder open, veel of weinig informele activiteiten buiten het ziekenhuis, elkaar kunnen aanspreken zonder animositeit of niet, enz) en sowieso maakt het verschil of je met zijn achten of 21-en samen moet werken. Bij medische fusievakgroepen voelen de collega’s van het kleinere (perifere) ziekenhuis zich vaak “overgenomen” door het grotere (topklinische) ziekenhuis. Dat zij niet helemaal voor vol worden aangezien.
Ook tijdens de begeleiding van deze fusievakgroep lopen de gemoederen hoog op. Niet iedereen ziet de meerwaarde van één vakgroep en sommigen willen meer invloed voor de chirurgische subspecialismen. Daarnaast hebben velen hebben hun best gedaan de sfeer te verbeteren in eerdere fusies en zijn zij meerdere keren teleurgesteld. Er is inmiddels mentaal afscheid genomen. Gedragen besluitvorming is lastig maar de vakgroep wil uit deze impasse komen, ook omdat de concurrentie van andere ziekenhuizen groeit.
Omdat in de vorige begeleiding door coaches alleen met elkaar gesproken is, beginnen we met een ontspannende activiteit buiten het ziekenhuis. Een activiteit waarbij niet zozeer de ratio als wel de intuïtie wordt aangesproken.
Vervolgens hebben we twee keer ’s avonds een bijeenkomst gehouden. Onze analyse van de probleempunten werd herkend en onderschreven door de vakgroep en middels paradoxen hebben we gespiegeld waarom het voor hen zo moeilijk is om uit de ontstane patronen te ontsnappen. Gezamenlijk hebben we geschetst hoe een goede samenwerking er volgens hen uit zou moeten zien en – ook belangrijk- we hebben onderstreept wat er al wél goed gaat en welke aanknopingspunten reden geven voor optimisme en potentie tot verdere verbetering.
We hebben een paar plenaire spel-/vraagvormen gedaan, waarin onder meer onderlinge waardering, motivatie, betrokkenheid en elkaars kwaliteiten aan bod kwamen. Er werd opgemerkt dat het wordt gewaardeerd om zo met elkaar bezig te zijn; dat er nieuwe informatie naar boven komt en daardoor ook een nieuwe kijk op elkaar wat ruimte geeft aan een andere benadering. Het belang van het toetsen van aannames en overtuigingen. De zin ook om hier mee te gaan oefenen. Men had “eindelijk” het gevoel verder te komen.
We spraken af nog enkele keren een vakgroep vergadering bij te wonen, waarbij we benoemen wat er nog beter/anders kan op het vlak van communicatie, waardoor het ingezette herstel van vertrouwen door kan groeien.
Investering per persoon: één individueel gesprek van een half uur en 3 avond-bijeenkomsten.
Herkenbaar? Eens vrijblijvend overleggen? Bel me.
Gabrielle Vergroesen
020 – 8896585 (kantoor)
06 – 23260091 (mobiel)
“We don’t have to do all of it alone. We were never meant to.”
Brené Brown, hoogleraar aan de Universiteit van Houston, onder meer bekend om haar TED talk, “The Power of Vulnerability.”
